We kunnen CO2 in de hand houden

Olaf Schuiling (86) uit De Bilt is hoogleraar, geoloog en petroloog, is iemand die de oplossing om CO2 uit de lucht te halen heeft bedacht. Hiermee is hij een der finalisten van een prijsvraag van de Britse zakenman/miljonair Richard Branson.

Aan die prijs is 25 miljoen dollar verbonden. Branson schreef Earth Challenge uit, een internationale wedstrijd om de beste oplossing te vinden voor het permanent reduceren van koolstofdioxide in de atmosfeer.

In Schuilings bijdrage aan deze strijd, is de hoofdrol weggelegd voor het mineraal olivijn. Schuiling wil dat (laten) uitstrooien over akkers.

Hij heeft een boek geschreven over het klimaatprobleem. Zijn boek is minder somber dan hoe de klimaatmensen over de verandering van het klimaat spreken. Aan de mensen die zich met klimaat en duurzaamheid bezighouden heeft hij ook een boodschap: “Kijk even naar de natuur, voordat je te veel doorzanikt. We kunnen het CO2-probleem in de hand houden als we gebruik maken van mineralen die verweren.” Doen we dat als mensheid niet, dan ziet Schuiling het niet zo rooskleurig in. “Dan heeft de mens als soort het geluk omdat de hoeveelheden verbrandbare stoffen, zoals aardgas, aardolie en steenkool, opraken, of de mensheid verdwijnt”.

Van de 2600 mensen die deelnamen aan Bransons wedstrijd, die allen het beste idee menen te hebben 1 miljard ton CO2 uit de lucht te halen en veilig op te bergen, zijn nu nog 11 personen in de race. Schuiling is de enige Nederlander en heeft een duidelijke boodschap: “Zijn we niet zorgvuldig met het klimaat, dan wordt het voor veel mensen pijnlijk”.

Door de kimaatverandering die dreigt, smelten enorme ijsmassa’s op de Noordpool en op Antarctica. Daardoor zullen laag gelegen landen als, onder meer, Bangladesh en Nederland geheel of deels door zeewater verzwolgen worden. De zeespiegel kan tientallen meters stijgen. Het klimaatprobleem gaat veel mensen raken en juist de lager gelegen landen zijn dichtbevolkt en vergen dan veel slachtoffers.

Olaf Schuiling heeft echter een oplossing voor het probleem met CO2. Een die zeer eenvoudig is: het uitstrooien van olivijn over akkers. Schuiling heeft het voordeel dat hij in zijn vak de hele tijd kijkt hoe het er aan toegaat in de natuur. Duidelijk is dat een flinke hoeveelheid CO2 door verwering van gesteenten weggenomen is. De petroloog verwijst naar vulkanische uitbarstingen, waarbij jaarlijks 300 miljoen ton CO2 vrijkomt. Als dat ieder jaar in de atmosfeer gebleven was, zou er nu geen leven op aarde meer zijn. De aarde maakt koolstofdioxide onschadelijk door het mineraal olivijn. Zoals bij elke verwering, haalt olivijn water en CO2 uit de lucht. Wat er uit komt is een watersoort waar opgeloste koolstofdioxide zich in bevindt en dat komt via de rivieren in zee. Daar slaat het neer als kalksteen. In onder meer de kliffen van Dover, aan de Engelse zuidoostkust en in de Dolomieten in Noord- Italië, is te zien hoe de natuur CO2 duurzaam en veilig opslaat.

Olivijn is vindbaar op een diepte vanaf 30 kilometer in de aarde, te diep overigens om dat te delven. Maar moeder aarde helpt een handje. Op twee manieren komt olivijn naar boven.

Ten eerste worden brokjes olivijn door basalt mee naar het aardoppervlak genomen. En ten tweede komen door grote tektonische verschuivingen van de aarde enorme massieven olivijn naar boven. Dit is in diverse landen, als Cyprus, Griekenland, Turkije, Iran en de USA zichtbaar. Olivijn is het meest voorkomende mineraal op aarde.

In relatie tot het probleem met koolstofdioxide stelt Olaf Schuiling gerust: “Er is tienduizend keer meer olivijn beschikbaar dan we ooit nodig hebben voor de oplossing van de klimaatverandering”.

Wat Schuiling gaat doen als hij de prijsvraag en het daaraan verbonden bedrag wint? “Met een paar verstandige mensen de koppen bij elkaar steken om te bekijken wat we gaan doen om het probleem met koolstofdioxide te reduceren”.

Zie Earth Challenge: Virginearth.

Bron: AD/UN 30-08-2018

Tekst: Guus Albrecht/MCU